Optymizm - filozofia dla idiotów?

Zacznę od tego dlaczego warto być smutasem.

Wesołemu człowiekowi nikt nie współczuje i każdy chce, żeby go zabawiać, a smutas ma nieskończone grono osób które mu współczują i trzymają się od niego z daleka , czyli ma gwarantowany święty spokój.

Poza tym co może być lepszego niż taplanie się we własnym bagnie rozpaczy? Można całymi dniami rozmyślać co by było gdyby nie było, tworzyć apokaliptyczne scenariusze w swojej głowie, podejrzewać wszystkich o podstęp i manipulacje. Jeszcze do tego obejrzenie kilkuset smętnych wiadomości z kraju i zagranicy o każdej porze dnia i nocy poprawiona narzekaniem w maksymalnej dawce. Ach, to jest życie!

Weseli ludzie zawsze byli oskarżani o szaleństwo,

postrzegani jako w najlepszej wierze nie szkodliwi idioci. Natomiast smutek i powaga były cenione już od starożytności. Tragedia była najwyższym gatunkiem , szczególnie jak umieralność dotyczyła wszystkich bohaterów z autorem włącznie. Komedia to była dziecinada, fanaberia i głupotą. Dzisiaj jest z kolei moda na to, żeby być wesołym, poczucie humoru ceni się do tego stopnia, że każdy udaje że rozumie każdy żart byleby tylko nie być oskarżonym o brak poczucia humoru.

Jakie są stereotypy o optymistach?

Optymizm jest często postrzegany jako naiwność, dziecinność, a optymista jako co tu dużo mówić- idiota. Twierdzi się, że optymista to nie doinformowany pesymista. Podobno Optymista budząc się rano myśli, że świat stoi przed nim otworem, pesymista wie, co to za otwór. Co więcej, optymiści uważają ten świat za najlepszy ze wszystkich możliwych światów, a pesymiści wiedzą, że to niestety prawda.

Jaka jest prawda o optymistach?

Kiedy patrzymy na świat z nadzieją i wierzymy , że wszystko się ułoży nie marnujemy czasu na rozpatrywanie wszystkich negatywnych scenariuszy np. Czy przejedzie mnie dziś kombajn? Czy mój pies mnie zostawi? Poza tym, oszczędzamy energię, tak więc jesteśmy eko, kiedy myślimy pozytywnie. Negatywne myślenie wyczerpuje.

Optymizm pozwala spojrzeć na codzienne i niecodzienne problemy w szczególny sposób. Kiedy pierwszy raz przeczytałam, że problem to może być wyzwanie albo przygoda, myślałam, że to żart. Ale można wdrożyć sobie taki sposób myślenia.